Herbata czarna pochodzi z liści krzewu Camelia sinensiss . Legenda głosi, iż czarna herbata powstała przypadkowo, w wyniku zmoknięcia (powodującego fermentację) ładunku zielonej herbaty, przewożonej kliprem do Anglii.

Jej produkcja składa się z czterech procesów: więdnięcie, zwijanie lub skręcanie, pełna oksydacja i suszenie. Zawiera flawonoidy, które wzmacniają naczynia krwionośne, hamują rozwój bakterii w układzie pokarmowym i pobudzają go do wydzielania soków trawiennych. Znany jest również dobroczynny wpływ flawonoidów na ciśnienie krwi. Herbata czarna zawiera najwięcej teiny.

Otrzymywana jest w wyniku czterech procesów – więdnięcia, skręcania, fermentacji i suszenia. Czarną herbatę zwyczajowo dzieli się na następujące kategorie:

• Pekoe, Orange Pekoe, Flowery Orange Pekoe – różne rodzaje małych liści z górnej części krzewu; według miłośników herbaty to one umożliwiają zaparzenie najlepszego napoju.
• Broken Pekoe, Broken Orange Pekoe – jak wyżej; liście mechanicznie łamane podczas produkcji.
• Souchong – duże liście herbaciane, zbierane z reguły z dolnej części krzewu.
• Pył herbaciany – najgorszy rodzaj „surowca”. Używany do produkcji herbaty ekspresowej.

Najbardziej popularne gatunki czarnej herbaty: assam, yunnan, darjeeling, ceylon

Do zaparzania herbaty czarnej najlepiej używać wody doprowadzonej do momentu „białego wrzenia”. Jej temperatura nie powinna przekraczać 95 stopni, ponieważ w wyższej temperaturze uwalnia się z wody tlen i napar traci na smaku. Bardzo istotny jest również czas parzenia czarnej herbaty – nie powinien on przekraczać 5 minut. Co ciekawe, od czasu parzenia zależy działanie herbaty czarnej: parzona do 3 minut pobudza, a parzona dłużej działa uspokajająco.